Αντώνης Αργυρός: "Μέσω της τέχνης και της δημιουργίας, ο καθένας από εμάς βρίσκει το βάλσαμο, βρίσκει την καταφυγή του!"

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πεί : «ηθοποιός σημαίνει φώς», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Για 'μένα προσωπικά, ηθοποιός σημαίνει μια δημιουργική και ολοκληρωτική κατάθεση ψυχής!!!

Ένας ηθοποιός είναι θα λέγαμε (ο αγωγός) που μεταφέρει την πηγή του φωτός στο κοινό του, στους θεατάς του. Είναι το αμάλγαμα ήθους και τέχνης !!!

Πιστεύω πως..., εάν ένας ηθοποιός δεν καταθέσει αληθινά..., με πόνο ψυχής τις περισσότερες φορές, όλο του το είναι, όλη του τη διάνοια και ενέργεια, δεν μπορεί απλά ποτέ να επινοήσει και να μεταλαμπαδεύσει στους γύρω του, την πραγματική έννοια και σοφία του !!!

Που σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό το διάστημα..., έπειτα από κάποιες καλλιτεχνικές συνεργασίες με τον εξαίρετο συνάδελφο ηθοποιό Λεονάρντο Θίμο, της κινηματογραφικής λέσχης "ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΧΑΚΗ" στην Αθήνα, επέστρεψα στο νησί των Φαιάκων..., την γενέτειρά μου Κέρκυρα!!!

Εδώ στο νησί..., ξεκίνησα μια δυναμική συνεργασία με τον Οργανισμό Κερκυραϊκών εκδηλώσεων του Δήμου μας..., όπου θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, θα ανεβάσουμε με τους συναδέλφους συντοπίτες μου τα λεγόμενα "ΚΟΡΦΙΑΤΙΚΑ ΠΕΤΕΓΟΛΕΤΣΑ", δηλαδή Κερκυραϊκά Κουτσομπολιά!!!

Τα Πετεγολέτσα, είναι ένα παλιό έθιμο, του νησιού που παίζεται συνήθως και την περίοδο του Καρναβαλιού..., ένα είδος θα λέγαμε θεάτρου δρόμου, όπου παρουσιάζεται στο κέντρο της παλιάς πόλης, απάνω στις φανέστρες (στα παράθυρα) και τα μπαλκόνια γειτονικών σπιτιών, όπου εξελίσσεται ένα καυστικό κουτσομπολιό, με αρκετά ξεκαρδιστικές ιστορίες και απρόβλεπτες παρεξηγήσεις, με την χαρακτηριστική βεβαίως Κορφιάτικη διάλεκτο.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

... Με το να δημιουργούμε πάνω στην ίδια την τέχνη!!! Φτιάχνοντας δηλαδή συνεχώς όμορφα πράγματα!!!

Έτσι η τέχνη, όχι μόνο καλυτερεύει τις μέρες μας, αλλά τις αναζωογονεί, τις θεραπεύει, τις ηρεμεί !!!

Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μας, χωρίς την τέχνη..., καταρχάς μέσω της τέχνης και της δημιουργίας, ο καθένας από εμάς βρίσκει το βάλσαμο, βρίσκει την καταφυγή του!!! Η τέχνη αναπληρώνει τις χαμένες μέρες μας, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε!!! Είναι ο πλούτος της ζωής μας..., είναι το Α και το Ω..., είναι η αναπλήρωση των χαμένων και ανεκπλήρωτων ονείρων μας!!!

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

... Γιατί απλούστατα ο χώρος αυτός κρύβει κάτι το πνευματικό, θρέφει ψυχή και νου!!!

Στο χώρο της υποκριτικής, ζει κανείς παράλληλες ζωές, ανακαλύπτει πολλές κρυμμένες πτυχές του άγνωστου εαυτού του..., ξετυλίγονται απίστευτα μονοπάτια και ο κόσμος πιστεύω πώς έχει την ανάγκη να ζήσει το κάτι διαφορετικό, να ξεφύγει λίγο από την ρουτίνα της καθημερινότητας ...και που στο κάτω - κάτω είναι και χρήσιμο για την ζωή ..., αφού και η ίδια η ζωή, πολλές φορές είναι μια συνεχής υποκριτική τέχνη, η οποία χρειάζεται να την ανακαλύψουμε με περισσότερη προσοχή και λεπτομέρεια, μην τυχόν πέσουμε στην παγίδα της !!!

Όταν σβήνουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποιά συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Αυτό που σίγουρα μένει, είναι μια θα λέγαμε λύτρωση, μια απερίγραπτη ευχαρίστηση, αφού διαπιστώνεις ότι το ακατάπαυστο χειροκρότημα του κοινού, που μόλις κόπασε, στην ουσία επισφράγισε την απαιτούμενη επιτυχία!!! Λες τότε μέσα σου, τα κατάφερα και μια ανάσα ανακούφισης αμέσως φεύγει. Ο πόνος στο στομάχι όσο δυνατός και εάν ήταν μέχρι τώρα, το κοινό τον γιάτρεψε, τον απάλυνε!!! Έτσι εισπράττουμε και την απαιτούμενη δύναμη - ενέργεια, ώστε να συνεχίσουμε την επόμενη φορά με ακόμη περισσότερη όρεξη και ζήλο την θεατρική μας δραστηριότητα και πορεία!!!

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στην σκηνή;

εεε... μάλιστα περίεργη ε ;

...εντάξει η συγκεκριμένη δεν θα το έλεγα βέβαια περίεργη, αλλά σίγουρα για μένα αξέχαστη ! χαχαχα...

Λοιπόν να τι θυμήθηκα..., πάω λίγο πίσω... Ήταν καλοκαίρι του 1997, όταν πρωτοσυνεργάστηκα σε πολύ μικρή ηλικία ακόμη στο Κερκυραϊκό θερινό θέατρο του παλαιού φρουρίου της γενέτειράς μου, σε ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα προς τιμήν της αξέχαστης αρτίστας "ΡΕΝΑΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ", ... ήταν να βγω θυμάμαι πάνω στην σκηνή ως έκτακτη εμφάνιση, στο να προλογίσω την ίδια την Ρένα μας, με μια ατάκα πρίνο βγει... και θυμάμαι είχα αφόρητο τρακ, φοβόμουν να βγω και να πω: "- Και τώρα κυρίες μου και κύριοι, θα μας τραγουδήσει η κα Ρένα Βλαχοπούλου... !!!" ...Διστακτικός και σκεφτικός ακόμη εγώ τίποτα..., έμενα εκεί ως στύλος άλατος!!! Βγαίνει λοιπόν τότε η Ρένα από τα πλάγια της σκηνής και μου δίνει μια δυνατή σπρωξιά, λέγοντας μου : "- Έβγα ωρέ κερατά να τελειώνουμε... !!!" ...και με την σπρωξιά αυτή πήρα τέτοια κατρακύλα που βρέθηκα λαχανιασμένος και καταζαλισμένος μπροστά στην σκηνή, έτοιμος να πέσω από κάτω, όπου έριξα ορμητικά την ατάκα μου και έφυγα σαν να μου είχαν βάλει νέφτι!!!

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Κοιτάξτε..., ποτέ δεν προγραμματίζω το τι επρόκειτο να συμβεί και να κάνω στο μέλλον!!! Να λέμε πάντα πρώτα ο Θεός να έχουμε υγεία... και εάν ζήσουμε να δημιουργήσουμε κάτι παραπάνω!!!

Εύχομαι... και ελπίζω στον Θεό, να καταξιωθώ και εγώ, όπως πιστεύω αποζητούν και όλοι οι συνάδελφοί μου ηθοποιοί στο είδος μου, ώστε να φτάσω και εγώ αντίστοιχα σε ένα καλλιτεχνικό επαγγελματικό επίπεδο για να μπορέσω τουλάχιστον να επιβιώσω, στις δυσκολίες αυτής της ζωής!!!

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να μην σταματήσετε ποτέ να ονειρεύεστε !!!

Η λαμπάδα της ψυχής σας πρέπει πάντα να βρίσκεται αναμμένη για νέα πράγματα, διότι μια ζωή ζούμε και δεν θα υπάρξει δεύτερη!!!

Να πολεμάτε για αυτά που αγαπάτε!!!

Επίσης να θυμάστε ότι τα όνειρα κάποια στιγμή πραγματοποιούνται, εάν τα αποζητήσετε αληθινά μέσα απ' την ψυχή σας!!!

Και κλείνοντας..., κάτι τελευταίο..., για την εκπλήρωση όλων των όσων προανέφερα, ας μην ξεχνάτε και τις ρήσεις του ευαγγελίου, διότι αυτές είναι και οι ουσιώδεις : ((ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ & ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΞΑΤΕ!!!))