Ελένη Μπούκλη: "Υπάρχει όλο και περισσότερο η ανάγκη κάτι να εκφραστεί και να ακουστεί και στους άλλους."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Αρχικά είναι ένα επάγγελμα, είναι κάποιος που καλείτε μαζί με άλλους ανθρώπους να μεταφέρουν μια ιστορία. Τώρα αν μεταφερθούν συναισθήματα, βαθύτερα νοήματα, φως, ή ότι άλλο, αυτό εξαρτάται από τον κάθε ένα θεατή, από αυτόν που το λαμβάνει στο τέλος όλο αυτό.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό τον καιρό και μέχρι τον Απρίλιο, θα βρίσκομαι στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, στην 'Ηλέκτρα' του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει μόνο τελευταία και πραγματικά δε το γνωρίζω, φαντάζομαι γιατί υπάρχει όλο και περισσότερο η ανάγκη κάτι να εκφραστεί και να ακουστεί και στους άλλους.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Κάθε ημέρα είναι μοναδική, οπότε δε μπορώ να σας πω κάποια συγκεκριμένα συναισθήματα. Στη συγκεκριμένη παράσταση, τις περισσότερες φορές μετά την ολοκλήρωσή της, αφού ειπωθεί από τον Χορό ένα πολύ όμορφο κείμενο, εγώ νιώθω συγκίνηση.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Πρακτικά βλέποντας από τις παραστάσεις που συμμετέχω ή που βλέπω σαν θεατής, πιστεύω πως ναι, συνεχίζει.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Η νέα χρονιά με βρήκε στην ολοκλήρωση της παράστασης 'ο χορός της φωτιάς' στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά και τώρα στην Ηλέκτρα. Σχέδια έχω διάφορα και πρακτικά και στο μυαλό μου. Επιθυμία μου είναι αυτά τα σχέδια να γίνονται με ευχαρίστηση και με την υπενθύμιση της κάθε στιγμής.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Θα σας γράψω ένα αγαπημένο μου απόσπασμα από την παράσταση : 'Ας ευχηθούμε, να' ρθει μια μέρα, που όλα αυτά που ταραγμένοι κρύβουμε, που σαν απέραντες πληγές μας κατοικούνε, θα τα απλώσουμε στο φως. '