Φανή Κουλούρη: "Η Τέχνη μας ωθεί να κοιτάξουμε βαθύτερα, να αναζητήσουμε λύσεις, μας ενώνει."

Φωτογράφος Ιωάννα Μορφινού

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ηθοποιός σημαίνει φως... Δεν ξέρω αν όλες οι στιγμές είναι φως! Σίγουρα υπάρχουν και σκοτάδια σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας. Ξέρω, όμως, σίγουρα ότι οφείλεις ως ηθοποιός να αφιερώνεσαι πραγματικά. Ψυχή τε και σώματι. Οφείλεις να λες αλήθεια, οφείλεις να πρεσβεύεις την αλήθεια, οφείλεις να φωτίζεις την αλήθεια. Η ειλικρίνεια κατά την άποψη μου είναι αυτό που κάνει έναν ηθοποιό "αξεπέραστο" και τον διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους. Το θέατρο είναι ζωή. Πρέπει να είναι ζωή.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό θα με βρείτε στο Θέατρο Εμπρός, με την ομάδα μας: "ΟΔΟΣ". Ανεβάζουμε το έργο "Γράμματα - 1,5 μέτρο μακριά". Ένα έργο το οποίο πραγματεύεται επιστολές που μας έστειλαν ανώνυμα άνθρωποι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Δίνουμε περήφανα την φωνή μας σε αυτές τις ιστορίες. Ιστορίες αποδοχής, ιστορίες απόρριψης, ιστορίες αγάπης. Η εμπιστοσύνη αυτών των ανθρώπων μας γέμισαν συναισθήματα, μας ώθησαν να δημιουργήσουμε, μας ενέπνευσαν να βρεθούμε καλλιτεχνικά σε μια εποχή που όλα έμοιαζαν να έχουν παγώσει.

Φωτογράφος Ιωάννα Μελισσάργου 

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Η τέχνη είναι πάντα απαραίτητη. Ειδικά σε περιόδους που τα πράγματα είναι δύσκολα. Μόνο ιστορικά να το δούμε τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στην Τέχνη έχουν δημιουργηθεί σε δύσκολες εποχές. Εκτός του ότι μπορεί να προσφέρει παρηγοριά στους ανθρώπους, μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους, να τους εφησυχάσει, να τους ταξιδέψει σε κόσμους καλύτερους, να τους γεμίσει ελπίδα για το μέλλον, καλείται και να αμφισβητήσει τους καιρούς. Η Τέχνη μας ωθεί να κοιτάξουμε βαθύτερα, να αναζητήσουμε λύσεις (μέσα μας αλλά και κοινωνικοπολιτικά), μας ενώνει. Κατά την άποψη μου η τέχνη σώζει. Η τέχνη ασχολείται με μεγάλες ιδέες, πανανθρώπινα πάθη...

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Δεν ήξερα ότι αυξάνονται οι ενδιαφερόμενοι... Αστειεύομαι φυσικά! Υποθέτω ότι τα κίνητρα τους ταυτίζονται σε κάποιον βαθμό με τα δικά μου προσωπικά κίνητρα. Ο χώρος της υποκριτικής, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κλάδος, είναι ένας μαγικός χώρος. Ένας χώρος γεμάτος χρώματα, φαντασία, έκφραση. Νιώθω πως ο κόσμος έχει αρχίσει να έρχεται και πάλι κοντά στην τέχνη. Έχει αρχίσει να έρχεται σε επαφή με την ανάγκη της έκφρασης. Η τέχνη είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο αυθεντικός τρόπος έκφρασης και η υποκριτική συγκεκριμένα είναι μια συνάντηση του εσωτερικού εαυτού μας με το κοινό. Είναι ένα συνταίριασμα που όλοι έχουμε ανάγκη στην εποχή της αποξένωσης. Στην ουσία είναι η αναζήτησή αισθητικής σε μια ακαλαίσθητη εποχή. Σε μια εποχή που η κοινωνία προσπαθεί να μας απομακρύνει από το συναίσθημα και την ενσυναίσθηση, εμείς κάνουμε ότι μπορούμε για να διατηρούμε την επαφή.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Τα συναισθήματα που μένουν είναι πολλά, πάρα πολλά. Για μένα πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαδικασία είχε, έχει και θα έχει η πρόβα. Η πρόβα είναι το ασφαλέστερο μέρος να προσπαθήσεις, να αποτύχεις, να εξερευνήσεις. Οι δεσμοί που δημιουργούνται στην πρόβα είναι ασύγκριτοι και τα συναισθήματα που μένουν μοναδικά. Μετά το χειροκρότημα φυσικά έρχεται μια γλυκόπικρη γεύση. Ακόμα κι αν ξέρεις ότι το έργο θα ξανά παιχτεί, γνωρίζεις βαθιά ότι ποτέ δεν θα είναι το ίδιο. Είναι σαν ένας μικρός αποχαιρετισμός. Ενθουσιασμός, συγκίνηση ... έντονη φόρτιση, δέος, ηθική ικανοποίηση ... Όπως είπα είναι πολλά...

Φωτογράφος Ιωάννα Μελισσάργου  

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πάνω στην σκηνή δεν έχω βιώσει ιδιαίτερα περίεργα πράγματα. Φυσικά κάθε παράσταση έχει τα "ευτράπελα" της τα οποία παραμένουν αυστηρά μεταξύ μας! Για να σκεφτώ...Α! Είχα δύο σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο σε περίοδο προβών πάνω στην σκηνή. Νομίζω αυτό μπορεί να μπει στην κατηγορία "περίεργα".

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την υπόλοιπη χρονιά;

Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι συνδεδεμένα με την "ΟΔΟΣ". Θέλουμε να συνεχίσουμε με το έργο μας "Γράμματα - 1,5 μέτρο μακριά" τον Σεπτέμβρη. Είναι ένα έργο για το οποίο όπως προείπα νοιαζόμαστε βαθιά. Υπάρχει κι άλλο ένα έργο στα "σκαριά". Για την ακρίβεια αυτό το έργο θα ήταν και η αρχή της καλλιτεχνικής μας σχέσης με την "ΟΔΟΣ" αλλά τα σχέδια άλλαξαν όταν έκλεισαν τα θέατρα λόγο κορονοϊού. Πρόκειται για το έργο "ΤΕΡΑΣ" του αγαπημένου μας σεναριογράφου Γιωργή Δεσποτάκη. Δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά για την ώρα. Θα σας πω μόνο ότι πρόκειται για μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία που διαδραματίζεται σε ένα ελληνικό νησί. Πραγματεύεται τις οικογενειακές σχέσεις σε μια παραδοσιακή οικογένεια της επαρχίας και όλα όσα συνεπάγονται. Θα σας πούμε περισσότερα εν καιρώ, το υπόσχομαι.

Φωτογράφος Ιωάννα Μορφινού 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι ο κόσμος έχει στραφεί έντονα προς την τέχνη! Ανυπομονώ να δω τα θέατρα μας να έχουν και πάλι σφυγμό. Θέλω να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ενωμένοι στους καιρούς αβεβαιότητας που διανύουμε. Να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον, να αγαπάμε βαθιά. Να ακούμε ο ένας τον άλλον. Πιστεύω πολύ στο σύνολο... μόνο με την συνεργασία και τον σεβασμό μπορούμε να απαιτήσουμε ένα καλύτερο αύριο και η Τέχνη μπορεί να το κάνει αυτό. Όσο υπερβολικό κι αν ακουστεί σε κάποιους, πιστεύω πολύ στην δύναμη της Τέχνης. Αλληλεγγύη φίλοι μου ... ο ένας για τον άλλον. Μόνο με την αγάπη μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Κλισέ; Δεν πειράζει...