Ραφαήλ Κριτούλης: "Ο θεατής πλέον δεν ''ρισκάρει'' τα λεφτά του τόσο εύκολα με την καλή και την κακή έννοια."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Για εμένα ηθοποιός είναι αυτός που μπορεί να φέρει στο ''φως'' τα θέλω, τις ανάγκες και την ενέργεια ενός ρόλου στο κοινό, καθώς και να αναδείξει τη σχέση του με τους υπόλοιπους ρόλους και την ίδια την κοινωνία. Είναι αυτός που αναλαμβάνει να συνταξιδέψει με το κοινό σε ένα σύμπαν εννοιών και εικόνων με τη λαχτάρα ενός παιδιού αλλά και με την επίγνωση του κόστους που μπορεί να έχει για αυτόν. Είναι αυτός που σε κάθε παράσταση ανακαλύπτει ότι το κοινό βρίσκεται κατ'αρχήν μέσα του και ύστερα στις θέσεις απέναντι του.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Ο Ιανουάριος αυτός με βρήκε στη Θεσσαλονίκη όπου συμμετείχα στο Φάντασμα της Όπερας του A.L.Webberσε σκηνοθεσία S. Barlowστον ρόλο του Stagehand. Επίσης ανεβάσαμε την ίδια παράσταση στην Αθήνα από 15 Φεβρουαρίου μέχρι και μέσα Μαρτίου.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Η ανάγκη του κόσμου να λυτρωθεί από τους προσωπικούς του δαίμονες μέσω της αποδοχής του κοινού πιστεύω είναι ο βασικός λόγος. Εκτός αυτού ο χώρος της υποκριτικής είναι (ή τουλάχιστον θα πρέπει να είναι) ένας πεδίο ελεύθερης έκφρασης του σώματος, του πνεύματος, του λόγου, της φαντασίας και γενικά της ανθρώπινης υπόστασης καθώς και της αποδοχής των ''ελλατωμάτων'' του καθενός, πράγμα πολύ θελκτικό για τα άτομα μιας κοινωνίας που από μικρό παιδί σου περιορίζει όλα τα παραπάνω.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Ίσως ολοκλήρωση, χαρά, ανακούφιση. Πολλές φορές για παραστάσεις, οι οποίες πέρασαν ισχυρά σκαμπανεβάσματα μέχρι να ανέβουν συγκίνηση και δικαίωση. Το συναίσθημα σχεδόν πάντα είναι ανάλογο με την ενέργεια του κοινού.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Μια από τις αγαπημένες μου καταστάσεις ήταν πέρσι στο μιούζικαλ Liberaj, όπου στην τελευταία σκηνή της πρώτης πράξης, την ώρα που πήγα να πιω καθιστός από ένα μπουκάλι κρασί και να γλεντήσω με τους νομάδες, ο συνάδελφος που έπαιζε τον αρχηγό των νομάδων με τράβηξε προς τα πάνω και χύθηκε το μισό μπουκάλι πάνω μου. Εκείνη τη στιγμή κοιταζόμαστε για λίγα δευτερόλεπτα στα πρόθυρα του να σκάσουμε από τα γέλια, αλλά τελικά το ''σώσαμε'' και ρίξαμε τα γέλια στο διάλειμμα.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Το θέατρο ξεκίνησε και χρησιμοποιήθηκε για πάνω από μια χιλιετία με αφετηρία τα Ασκληπιεία ως μέσο θεραπείας και κάθαρσης της ψυχής. Σήμερα η ανάγκη της ψυχικής κάθαρσης, της ψυχαγωγίας, του να ξεφύγει ο άνθρωπος για λίγες ώρες από τα προβλήματα και της έγνοιες του, είτε οικονομικού, είτε κοινωνικού, είτε προσωπικού χαρακτήρα και να παρακολουθήσει μια ιστορία η οποία θα μπορούσε να αλλάξει κάτι μέσα του, ακόμα και να του προτείνει λύσεις για τα δικά του θέματα είναι σίγουρα εμφανής. Θεωρώ ότι ο κόσμος επενδύει στο θέατρο, πιο φειδωλά σε σχέση με το παρελθόν, αλλά επιλέγει να βλέπει παραστάσεις περισσότερο με γνώμονα τα ''ονόματα'' που παίζουν και την ήδη υπάρχουσα δημοτικότητα του έργου. Με άλλα λόγια αποφεύγει να παρακολουθήσει κάτι το οποίο δεν γνωρίζει τόσο καλά ή να εμπιστευτεί νεώτερους συναδέλφους. Ο θεατής πλέον δεν ''ρισκάρει'' τα λεφτά του τόσο εύκολα με την καλή και την κακή έννοια.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Μετά το Φάντασμα της Όπερας υπάρχουν ενδεχόμενα συνεργασίας υπό συζήτηση και παράλληλα οι σπουδές, οι οποίες ποτέ δεν μας αφήνουν! Το 2020 πιστεύω θα είναι μια χρονιά δημιουργική και γεμάτη αναπάντεχες συνειδητοποιήσεις και πολύ όμορφες παραστάσεις. Η πιο σημαντική επιθυμία μου για φέτος είναι να καταφέρω να κοιτάξω περισσότερο τον απέναντι με ότι αυτό συνεπάγεται.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Εύχομαι το 2020 να είναι για αυτούς κα αυτές μια χρονιά γεμάτη ''φως'' και δημιουργικότητα και να καταφέρουμε από κοινού να φέρουμε την τέχνη πιο κοντά στους συνανθρώπους μας.